Verraat in 'n Farriswoold

„Aver een mutt je de Saak op'n Grund gahn. Denn
wenn dat in'n heelen Farriswoold keen Zegen
mehr gifft, denn warrt sik Witschen un Nökken
böös in'e Haar kregen.“
„Daar hest wat wahrs seggt!“ süüch Nourka. „Dat
Zegenstehlen is'n böös Ding! Aver dat daar Wiiken
ehr Hänn in't Spill hebben schall... Nee! Dat süht
mi ehr na Verraat ut. Daar kanns op speen!
Schasst man sehn, hebbt wi eersmaal Wiiken
funnen, denn warrt sik dat amenn uk rutstellen,
dat daar'n ganz anners een daarachter stickt.“
De Woudlöper Nourka un de Nöksch Wiiken hebbt
sik siet ehrn eersten Aventüür ineenanner verkiekt
un wüllt vun nu an tosamenbleben. Leeder künnt
ehre beiden Völker sik nich verknusen, As Wiiken
denn uk noch verswinnen deit, warrt dat Slaag üm
Slaag ümmer leeger. Den Witschen warrn de
Zegen wegstahlen un uk bi den Nökken löppt nich
allns to'n Gooden.
Tosamen mit sien Fründen Moosa un Hassel
maakt sik Nourka op'e Reis na't Nökkenriek. Bet
he endlich Wiiken wedderfunnen hett, mööt se
veele Gefahren bestahn.
De tweet Deel vun de plattdüütschen Fantasi-
Trilogi